سلام
از عنوانم اینجور بر میاد که بحث سیاسیه اونم از نوع خفن! حالا پیش یریم ببینیم به کجا میرسه ! به رندمون گفتم چی بنویسم گفت از رد صلاحیت ها بنویس.حالا شما باشی میگی عجب آدم سیاسییه این بشر .ولی صحبت من روی یک نقاط دیگه اس.درتمام دنیا وقتی یه مقوله ی انتخابات میرسن اونایی که میخوان کاندید شناز صافی های مشخصی باید بگذرن .بسته به هر کشوری صافی ها فرق میکنه .ریز و گشاد میشه یا مثل کشور ما تا همین چن سال پیش خیلی گشاده.همین اخیرا بود که کمی ضوابطش بیشتر شد البته اونم برای مجلس شورا که امیدواریم در مورد ریاست جمهوری هم فکری بکنند.حالا سر همین قضیه احراز صلاحیت خیلی برنامه ها هم پیش میاد.تا حال تو هیچ جای دنیا کسی برای اینکه رد صلاحیت بشه ثبت نام نمیکرده که الحمدلله این امر با اقرار صریح بعضی توی چند انتخابات اخیر صورت گرفت! حالا چراش رو همه میدونیم .از این که بگذریم وقتی خوب نگاه بکنیم تنها در انتخاب مقامهای عالی و وکالتی نیاز به احراز صلاحیت نیست بلکه در بسیاری امور و مشاغل اعم از دولتی و غیره لازم است.برای مثال آیا برای شغل رانندگی اتوبوس صلاحیت لازم نیست؟حداقل جون 40 تا بشر در دستان توانمند اوست.آیا صرف داشتن گواهینامه ی معتبر کافیست؟ یا مثلا صرف اینکه یک نفر سرباز است و آموزش چگونگی استفاده از سلاح گرم را گذرانده نشاندهنده ی آن است که میتوان او را با یک اسلحه به امان خدا رها کرد؟! ووو.... اینها فقط چند مثال بود برای این مفهوم و نمایانگر آنکه عرصه ی احراز صلاحیت ها بسیار گسترده تر از آن انی است که ما می بینیم و نه تنها دراینجا که در بسیاری از کشورهای پیشرفته نیز آنطور که باید اجرا نمی شود. اما باید بدانیم که اجرای درست این امر فتح باب بسیاری از مشکلاتی خواهد بود که درگیر آنها هستیم.شاید گام مهم در تحقق این امر انتخاب درست نماینده مان باشد چرا که اگر او بهترین باشد قطعا سعی می کند با بهترین ها کار کند و بهترین ها را دور خودش جمع کند. و این زنجیره تا به پایین ادامه پیدا می کند.
اگر خدا بخواهد! والبته که ما !
